با آغاز مذاکرات هسته‌ای و موفقیت نسبی در مراحل اولیه، امیدی در بازار سهام شکل گرفت که به‌تبع آن بسیاری از چالش‌ها قابل تعدیل خواهد بود.این امید وجود دارد که سرمایه‌ها از بازارهای دلالی که تحت‌تاثیر ریسک‌های سیاسی قرار دارند، به‌سمت بازارهای مولد و تولیدی هدایت شوند.
از سویی، درصورت ایجاد روند مثبت در مذاکرات، شاخص کل بورس تهران می‌تواند سمت شاخص چهار میلیون واحد حرکت کند. البته این امر مشروط به این است که روند مذاکرات همچنان مثبت باشد.
اگر توافق حاصل شود، بازار سرمایه به‌مسائل دیگری نیز توجه می‌کند؛ زیرا موفقیت مذاکرات باید در اقتصاد فراتر از کاهش التهابات خود را نشان دهد و این امر باید در افزایش حاشیه‌سود شرکت‌ها از یک سو و کاهش نرخ بهره از سوی دیگر مشاهده شود. این موضوع به‌بازار سرمایه و بخش تولید کمک می‌کند انرژی مضاعفی به‌دست آورد و روند رشد و ثبات آن پایدارتر شود.
بنابراین بازار سرمایه نیازمند تلاش بیشتری در جهت افزایش حاشیه‌سود تولید و کاهش نرخ بهره است. این امر قطعا در کوتاه‌مدت درصورت‌های مالی شرکت‌ها نمایان نخواهد شد. احتمالا در تابستان پیش رو قطعی برق را خواهیم داشت که این موضوع تبعاتی را برای صنایع بورسی در پی خواهد داشت.
این درحالی است که پس از توافق و کاهش تب و تاب مذاکرات، به‌نظر می‌رسد بازار سهام باید به‌فکر افزایش حاشیه‌سود تولید باشد. این افزایش باید در صورت‌های مالی شرکت‌ها دیده شود. با توجه به‌وضعیت فعلی، ممکن است در کوتاه‌مدت تغییرات ملموسی در صورت‌های مالی مشاهده نشود.
از طرفی، مذاکرات ممکن است تاثیرگذاری کوتاه‌مدتی بر بازار سرمایه داشته باشد که بسیار مهم است و پتانسیل بزرگی برای هدایت منابع از بازارهای سوداگری به بورس ایجاد می‌کند.
همچنین باید کم‌کم با استفاده از مشوق‌ها در حوزه اوراق، صرفه‌جویی و کاهش هدررفت انرژی را درصنایع مشاهده کنیم. از سویی، تجدید ارزیابی دارایی‌ها به‌منظور جبران استهلاک و نوسازی صنایع نیز باید مدنظر شرکت‌ها قرار بگیرد.
